"میزان نرمه همراه" و "درجه فلزی" دو ویژگی کلیدی محصولات خانواده آهن اسفنجی هستند که از منظر فولادسازی از اهمیت بالایی برخوردار بوده و عوامل اصلی تعیین کننده ارزش اقتصادی محصول به شمار می روند. "میزان نرمه" موجود (سایز کمتر از 6mm  ) در محصول تا زمان رسیدن به مقصد به عواملی چون استحکام فشاری و مقاومت به سایش محصول و همچنین نوع سیستم ذخیره سازی و حمل وابسته است. بر اساس نرم های بین المللی، نرمه همراه محصولات آهن اسفنجی نباید بیش از 5 درصد وزنی باشد به طوری که وجود مقادیر بیشتر نرمه با محدودیت های جدی مواجه است که می تواند به افزایش هزینه های حمل و افت ارزش اقتصادی محصول بیانجامد. اما در واحدهای احیای مستقیم ایران که معمولا از گندله نه چندان مرغوب (با استحکام خردایش کمتر از 260kgl/pellet استفاده می شود، معمولا نرمه همراه آهن اسفنجی خروجی از کوره احیاء حداقل 10 درصد بوده که در صورت ذخیره سازی و حمل تا رسیدن به واحد فولادسازی، می تواند به طور قابل توجهی افزایش یابد. کما اینکه در چند سال اخیر گزارشات متعددی از وجود نرمه همراه بین 20 تا 30 درصد در محصول آهن اسفنجی خریداری شده توسط شرکت های فولادسازی کشور واصل گشته که مشکلات بزرگی برای آنها ایجاد نموده است. از طرف دیگر، "درجه فلزی" محصول به این دلیل اهمیت دارد که آهن فلزی در فرآیند فولادسازی با کمترین مصرف انرژی به مذاب تبدیل می گردد. این در حالی است که آهن اکسیدی موجود در آهن اسفنجی هم برای ذوب شدن به انرژی بالاتری نیاز دارد و هم برای بازیابی آهن آن در کوره فولادسازی باید انرژی صرف نمود. بدین ترتیب از منظر فولادسازی، بیشینه بودن درجه فلزی از اهمیت بالایی برخوردار است.
بررسی های انجام شده نشان می دهد که با بریکت سازی سرد آهن اسفنجی، دانسیته آن حدود 25 درصد و مقاومت به اکسیداسیون آن در شرایط محیطی یکسان حدود 60 درصد افزایش می یابد. این نتایج بیانگر این است که واکنش پذیری محصول بریکت آهن اسفنجی (CBIC) نسبت به آهن اسفنجی به مراتب کمتر بوده و می تواند کاهش خسارات ایجاد شده حین ذخیره سازی و حمل را در پی داشته باشد. از طرف دیگر، با حفظ بهتر درجه فلزی محصول در حین حمل، از افت شدید ارزش اقتصادی آن جلوگیری به عمل خواهد آمد. از طرف دیگر، استحکام خردایش CBIC حداقل 5 برابر آهن اسفنجی است. این اختلاف بزرگ به معنی مقاومت به مراتب بالاتر این محصول در برابر بارهای ضربه ای و سایشی است که باید در حین ذخیره سازی و حمل تجربه نماید. لذا این ویژگی باعث کاهش میزان نرمه و غبار ایجاد شده در حین حمل بریکت گشته و از بروز مشکلات بزرگی هم از منظر ملاحظات فنی فرآیند فولادسازی و هم افت ارزش اقتصادی محصول جلوگیری خواهد نمود.